BEN BİR POLİS’İM ANNE
Ben aşk diye yazdım yüreğime mesleğimi.
Ellerimi açtım sema ya yaradan im duy beni.
Namus şeref bildim görevimin gereğini.
Ben yeminlerim de vuslat bildim şahadeti
İçimdeki kudurmuş volkan misali şevkimi.
Rüzgar larda savrulan bayrağıma yazdım. vasiyetimi ..
Polisim ben , başım yüksekte vakur um elbet
Olsun vefasızlık değer bilinir bir gün elbet
Lakin bir övgü bir alkış beklenir elbet
İstikbal ,vatan millet bayrak ülküsüdür elbet.
Suskunluklarım hırçın dalga misali
İçimi dağlayip oysa da
Masum bir çırpınıştır feryadım yorgunlukların in tesellisi olacaktır elbet .
Avuclarim da sevgi dolu yüreğim tik tak diye sesi
Nedendir bilinmez, bugün bayram , neşe bulmaz beni
Nazlı hilâl gökyüzünde raks ederken; özgürce…
Ellerimi açtım semaya
kavuştur; rabbim vuslata beni .
Ben polisim; millete hizmet şiarım
gözlerimden iki damla yaş akarken, gururla
görev bekler yorgun bedenimi.
Hiç bir engel dinlemem; koşarım…
Uyku bilmem, dinlenmem…
YIKILMAZ Bir çınardır bedenim; bozkurt ozan
Şâir Polis Memuru: Hüseyin KÖKSAL
